Ontstekingsziekten van de mondholte en hoe ermee om te gaan

Acute parodontitis (agressieve parodontitis) is een type ontstekingsziekte van de mondholte, die het parodontale weefsel (tandondersteunend weefsel) aantast, dat wordt gekenmerkt door verlies van alveolair bot (bot rond de tanden) dat agressief / snel optreedt, wat, als het niet onmiddellijk wordt behandeld, tandverlies veroorzaakt. Op de röntgenfoto is botbeschadiging met een verticaal patroon zichtbaar. Meestal komt deze ziekte voor op jonge leeftijd onder de 30 jaar en komt zelden voor op volwassen leeftijd.

Source Image by diego toral from Pixabay 

Oorzaken van agressieve parodontitis

Agressieve parodontitis wordt veroorzaakt door plaque opbouw op het oppervlak van de tanden in het gebied dat het dichtst bij het tandvlees. Plaque is een kweekmedium voor bacteriën. De veroorzakende bacteriën zijn Porphyromonas Gingivalis, Actinomycetem Comitans en tannerella forsythia. Agressieve parodontitis is een ziekte die ook kan worden veroorzaakt door vele factoren zoals overgevoeligheid/overmatige reactie van het immuunsysteem van het lichaam, genetische factoren, omgevingsfactoren (hygiëne van de mondholte, bacteriën). Roken en stress kunnen ontstekingen verergeren en een belangrijke rol spelen bij de ontwikkeling van parodontitis.

Over het algemeen verdeeld in 2 soorten, namelijk :

1. Lokale agressieve parodontitis (LAP)

Het komt meestal voor op de leeftijd van de puberteit en treft de eerste kiezen (eerste grote kiezen) en snijtanden (snijtanden) die worden gekenmerkt door een toename van de diepte van de tandvleeszak en ook ernstig alveolair botverlies.

Oorzaken Van Agressieve Parodontitis

• Genetische factoren: er is bewijs dat genetische factoren een belangrijke rol kunnen spelen bij de gevoeligheid van een persoon voor parodontitis, waaronder agressieve parodontitis. Mensen met een familiegeschiedenis van parodontale ziekte kunnen vatbaarder zijn voor deze vorm.

• Bacteriën en infecties: bacteriële infecties rond de tanden en tandvlees zijn een belangrijke oorzaak van agressieve parodontitis. Bacteriën zoals Porphyromonas gingivalis, Tannerella forsythia en Aggregatibacter actinomycetemcomitans (A. actinomycetemcomitans) worden vaak geassocieerd met de ontwikkeling van agressieve parodontitis.

• Levensstijl: roken of tabaksgebruik, ongezonde voeding en een ongezonde levensstijl kunnen het risico op parodontitis verhogen, waaronder agressieve parodontitis. Deze gewoonten kunnen de reactie van het lichaam op bacteriële infecties beïnvloeden en het vermogen van het lichaam om tandvlees te repareren en te beschermen, aantasten.

• Verzwakt immuunsysteem: bepaalde ziekten of medische aandoeningen die het immuunsysteem verzwakken, zoals ongecontroleerde diabetes, HIV/AIDS of medicijnen die het immuunsysteem onderdrukken, kunnen het risico op agressieve parodontitis verhogen.

• Anatomische factoren: sommige gevallen van agressieve parodontitis kunnen verband houden met bepaalde anatomische factoren, bijvoorbeeld de tandstructuur die het moeilijker maakt om plaque te verwijderen, of de vorm van tandvlees die het vermogen van het lichaam om infecties te bestrijden verergert.

Symptomen Bij Patiënten Met Agressieve Parodontitis

Patiënten met agressieve parodontitis vertonen meestal geen symptomen of tekenen van systemische ziekte. Voor symptomen die meestal worden aangetroffen bij patiënten met agressieve parodontits, onder andere het wiebelen van de tanden in de eerste kiezen (de eerste grote kiezen), evenals pijn bij druk of bij het kauwen, wat meestal niet lang duurt. In ernstige gevallen is er meestal een etterende infectie van het tandvlees (zwelling van het tandvlees) en bloedend tandvlees.

Behandeling Van Patiënten Met Agressieve Parodontitis

Een succesvolle behandeling van de ziekte hangt af van het verminderen van het aantal betrokken veroorzakende bacteriën. De behandelingen die tandartsen kunnen doen aan patiënten met agressieve parodontitis omvatten: :

1. Initiële evaluatie en diagnose

Klinisch onderzoek: uitgevoerd door een tandarts of parodontoloog om de gezondheidstoestand van het tandvlees en de tanden te beoordelen en tekenen en symptomen van agressieve parodontitis te identificeren.

Radiografisch onderzoek: röntgen-of computertomografie (CT-scan) kan worden gebruikt om de toestand van het bot dat de tanden ondersteunt te zien en de omvang van de schade te bepalen.

2. Niet-Chirurgische Behandeling

Schilfering en Wortelplaning: deze procedures zijn belangrijk voor het verwijderen van tandplak, tandsteen en bacteriën van het tandoppervlak en de wortel van de tand. Dit helpt ontstekingen te verminderen en zorgt ervoor dat tandvlees weer aan de tand kan hechten.

Schilfering (Tandenreiniging)

Procedure: de tandarts of parodontoloog gebruikt speciale instrumenten, zoals een handmatige scaler of ultrasone scaler, om de tanden van opgehoopte tandplak en tandsteen te reinigen. Dit proces kan ook het gebruik van handgereedschap omvatten om handmatig schoon te maken in gebieden die moeilijker te bereiken zijn.

Root Planing

Procedure: de tandarts gebruikt een speciaal hulpmiddel om het oppervlak van de tandwortel glad te maken. Deze procedure kan handmatig of met behulp van een ultrasone scaler worden uitgevoerd, afhankelijk van de specifieke toestand van elke patiënt.

Gebruik van antibiotica: om bacteriële infecties te behandelen, kan de tandarts antibiotica voorschrijven, zowel systemisch (tabletten of capsules) als lokaal (mondwater of gel).

• Minocycline: dit antibioticum kan lokaal worden toegepast, bijvoorbeeld door een gel te gebruiken, om bacteriële infecties van de diepe tandvleeszakken te behandelen.

• Chloorhexidine: hoewel het geen antibioticum is, is chloorhexidine een krachtig antiseptisch middel en wordt het vaak gebruikt als mondwater om de bacteriële belasting in geïnfecteerde parodontale gebieden te verminderen.

• Combinatie van antibiotica: de tandarts kan een combinatie van antibiotica voorschrijven om een breder spectrum van bacteriën die betrokken zijn bij agressieve parodontitis te dekken.

• Duur van het gebruik: antibioticagebruik is over het algemeen van korte duur, vaak gedurende één tot twee weken, afhankelijk van de ernst van de infectie en de reactie van de patiënt op de behandeling.

• Monitoring van bijwerkingen: Het is belangrijk om bijwerkingen te controleren die kunnen voortvloeien uit het gebruik van antibiotica, zoals spijsverteringsstoornissen of allergische reacties.

3. Chirurgische Behandeling (Indien Nodig)

Flapchirurgie: om toegang te krijgen tot diepe tandvleeszakken en ze grondig schoon te maken, evenals om het aangetaste bot te repareren of te onderhouden.

• Lokale anesthesie: het gebied dat moet worden geopereerd, wordt eerst verdoofd om comfort tijdens de procedure te garanderen.

• Flap verwijderen: de tandarts maakt een kleine incisie in het tandvlees om de flap te verwijderen en het gebied eronder te onthullen.

• Reinigen en gladstrijken: na het verwijderen van de flap reinigt de tandarts zorgvuldig de diepe tandvleeszakken met behulp van speciale instrumenten om tandplak, tandsteen en bacteriën te verwijderen.

• Botrestauratie (indien nodig): als er sprake is van aanzienlijke botbeschadiging, kan de tandarts een botrestauratie uitvoeren om de bestaande botstructuur te herstellen of te behouden.

• Flap re-closure: zodra de procedure is voltooid, wordt de gum flap terug in zijn oorspronkelijke positie geplaatst en gehecht om een optimale genezing te vergemakkelijken.

Bot-en weefselregeneratie: het gebruik van technieken zoals het aanbrengen van een membraan of bottransplantatie om botgroei te stimuleren en weefselbeschadiging te herstellen.

Gebruik Van Bioresorbeerbare Membranen

• Doel: dit membraan wordt geplaatst tussen het worteloppervlak van de tand en het tandvleesweefsel om de groei van nieuw bot te bevorderen en de groei van ongewenst tandvleesweefsel te voorkomen.

• Materiaal: het is meestal gemaakt van bioresorbeerbare materialen zoals polylactisch zuur of collageen, waardoor het op natuurlijke wijze door het lichaam kan worden geresorbeerd (opgelost) zodra nieuw botweefsel is gevormd.

Toepassing Van Groeifactoren

• Doel: groeifactoren zoals BMP (Bone Morphogenetic Protein) of PDGF (Platelet-Derived Growth Factor) kunnen rechtstreeks worden toegepast op gebieden die botregeneratie vereisen om de groei van nieuw botweefsel te stimuleren. 

• Methode: meestal toegepast in gelvorm of ingekapseld in een collageen-achtig materiaal om een langere tijd te bieden voor groeifactoren om te werken.

Bottransplantatie

• Doel: bottransplantatie wordt gebruikt om ontbrekende of beschadigde bot rond de aangetaste tand PA toe te voegen of te vervangen.

• Bron van transplantatie: kan afkomstig zijn van het eigen lichaam van de patiënt (autotransplantatie), zoals van andere kaakbotten of bot van een donor (allograft) dat is verwerkt voor medisch gebruik.

Regeneratie Van Zachte Weefsels

• Doel: naast botregeneratie kan de behandeling ook zachte weefselregeneratie omvatten om schade aan het tandvlees of de slijmvliezen te herstellen.

• Techniek: omvat gewoonlijk chirurgische technieken om zachte weefsels te herpositioneren of speciale membranen te gebruiken om weefselgenezing te bevorderen.

Gebruik Van Lasertechnologie

• Doel: de Laser kan worden gebruikt om de groei van nieuwe cellen en weefselregeneratie op een nauwkeurigere en pijnloze manier te bevorderen in vergelijking met conventionele chirurgische methoden.

• Voordelen: vermindert trauma aan omliggende weefsels, versnelt het genezingsproces en verbetert de regeneratieresultaten.

De Rol Van Postoperatieve Zorg

Speciale zorg: na de bot-en weefselregeneratieprocedure moet de patiënt de instructies van de tandarts volgen voor een goede postoperatieve zorg, inclusief het vermijden van bepaalde voedingsmiddelen of dranken, het handhaven van een goede mondhygiëne en het ondergaan van regelmatige controlebezoeken.

Evaluatie Van De Resultaten

Continue bezoeken: het is belangrijk om regelmatig evaluaties uit te voeren om de voortgang van de genezing en de reactie op de uitgevoerde regenererende behandeling te controleren.

4. Ondersteuning en preventieve zorg

• Patiëntenvoorlichting: met betrekking tot het belang van een goede mondhygiëne, correcte poetstechnieken en het gebruik van flosdraad om tandplakophoping te voorkomen.

• Routinematige tandvleesgezondheidszorg: omvat regelmatige professionele tandreiniging door een tandarts of mondhygiënist om de toestand te controleren en moeilijk bereikbare gebieden schoon te maken.

5. Levensstijl

• Stoppen met roken: als de patiënt rookt, kan stoppen met roken helpen de ontsteking te verminderen en de respons op parodontale behandeling te verbeteren.

• Gezond dieet: het eten van een gezond en regelmatig dieet kan helpen het immuunsysteem te versterken en de genezing te ondersteunen.

6. Systemisch Beheer

• Controle van comorbiditeiten (indien aanwezig): mensen met chronische ziekten zoals diabetes moeten zorgen voor een goede bloedsuikerspiegel om het risico op parodontale complicaties te minimaliseren.

7. Periodieke monitoring en evaluatie

Regelmatige bezoeken aan de tandarts: om de respons op de behandeling te controleren, de voortgang van de aandoening te evalueren en indien nodig aanpassingen aan de behandeling aan te brengen.

Preventie die onafhankelijk kan worden gedaan voor mensen met agressieve parodontitis is:

Handhaaf altijd de reinheid van de mondholte door uw tanden minstens 2 keer per dag ('s ochtends na het ontbijt en' s avonds voor het slapengaan) zorgvuldig te poetsen met goed wrijven. En controleer regelmatig met de tandarts om de 6 maanden.

2. Algemene agressieve parodontitis (GAP)

Meestal op de leeftijd van minder dan 30 jaar, volledig verlies van tandvleesverbinding tussen de tanden in ten minste drie permanente tanden naast de eerste kiezen en snijtanden.

Oorzaken Van Agressieve Parodontitis:

• Bacteriologische factoren: bepaalde bacteriën, met name Aggregatibacter actinomycetemcomitans (A. actinomycetemcomitans), worden beschouwd als de belangrijkste oorzaak van GAP. Deze bacteriën kunnen infecteren en een sterke ontsteking rond de tand veroorzaken.

• Genetische factoren: er is een sterke genetische aanleg in het geval van GAP. Personen met een familiegeschiedenis van ernstige parodontale ziekte hebben een hoger risico op het ontwikkelen van deze ziekte.

• Immuunsysteemaandoeningen: stoornissen in de reactie van het immuunsysteem op bacteriële infecties kunnen ook een rol spelen bij het ontstaan van gaps.

• Leefstijlfactoren: roken of tabaksgebruik, evenals een slecht dieet, kunnen de gezondheid van het tandvlees beïnvloeden en de GAP-omstandigheden verergeren.

Algemene Symptomen Van Agressieve Parodontitis:

• Krimp van de tandsteun: in gaten is er een snelle vernietiging van het bot-en tandondersteuningsweefsel, waardoor de tand los of zelfs los aanvoelt.

• Rood en gezwollen tandvlees: geïnfecteerd tandvlees is vaak ontstoken, gezwollen en bloedt gemakkelijk, vooral bij poetsen of flossen.

• Tandheelkundige duizeligheid: de tanden die door de kloof worden aangetast, kunnen langer aanvoelen of er langer uitzien als gevolg van tandvleestrekking die optreedt.

• Gevoelig: in sommige gevallen kunnen tanden die door een spleet zijn aangetast gevoelig worden voor temperatuur of druk.

Behandeling Van Algemene Agressieve Parodontitis:

Schalen en wortel schaven: diepe tandheelkundige reinigingsprocedures om tandplak en tandsteen te verwijderen, evenals het gladmaken van de wortels van de tanden om ontstekingen te verminderen.

• Schaalprocedure: uw tandarts of parodontoloog zal een speciaal hulpmiddel gebruiken, zoals een scaler of ultrasone scaler, om uw tanden van tandplak en tandsteen te reinigen. Dit omvat het verwijderen van plaque die zich boven en onder de tandvleeslijn en tussen de tanden ophoopt.

• Wortel Planing procedure: de tandarts of parodontoloog zal speciale instrumenten gebruiken om de wortels van de tanden glad te maken. Het helpt bij het verwijderen van ruwe of ongelijke gebieden op het oppervlak van de tandwortel, die plaque en

• Antibiotica: het gebruik van antibiotica kan worden aanbevolen voor de behandeling van bacteriële infecties die GAP veroorzaken, vooral als A. actinomycetemcomitans aanwezig is.

• Amoxicilline: amoxicilline wordt vaak voorgeschreven in combinatie met metronidazol voor de behandeling van ernstige parodontale infecties. Amoxicilline is effectief tegen vele soorten bacteriën die vaak betrokken zijn bij parodontitis.

• Metronidazol: Metronidazol is een antibioticum dat vaak wordt gebruikt met amoxicilline voor de behandeling van GAP. Het is effectief tegen anaërobe bacteriën die vaak in diepe parodontale zakken worden aangetroffen.

• Doxycycline: Doxycycline is een ander antibioticum dat kan worden gebruikt bij de behandeling van parodontitis. Doxycycline wordt vaak voorgeschreven in mondwatervorm of in tabletvorm voor kortdurend gebruik.

• Clindamycine: clindamycine kan als alternatief worden gebruikt als de patiënt andere antibiotica zoals amoxicilline of metronidazol niet kan verdragen of allergisch is.

Chirurgische behandeling: in ernstigere gevallen, zoals diepe tandvleeszakken of significante botbeschadiging, kunnen parodontale chirurgische ingrepen zoals flapchirurgie of botregeneratie noodzakelijk zijn.

1. Chirurgische Verwijdering Van De Flap (Flapchirurgie)

Deze procedure wordt uitgevoerd om diepe tandvleeszakken schoon te maken en tandplak en tandsteen te verwijderen die zich onder het tandvlees hebben opgehoopt. De stappen omvatten::

• Tandvlees verwijderen: de tandarts of parodontoloog maakt een kleine incisie in het tandvlees om het op te tillen en toegang te krijgen tot het gebied beneden.

• Tandwortelreiniging: na het verwijderen van het tandvlees, zal de arts de wortel van de tand reinigen van tandplak, tandsteen en geïnfecteerd weefsel.

• Botherstel: indien nodig kan deze procedure ook gladmaken of zelfs botregeneratie omvatten om botbeschadiging te herstellen die optreedt als gevolg van gaten.

Na het reinigen en herstellen van het getroffen gebied, worden het tandvlees teruggebracht naar hun plaats en gehecht om een optimale genezing te garanderen.

2. Regeneratie van botten en zachte weefsels

Deze procedure heeft tot doel de groei van botten en zachte weefsels te stimuleren die verloren zijn gegaan of beschadigd zijn door parodontitis. De gebruikte technieken kunnen zijn::

• Gebruik van membraan: een speciaal membraan kan tussen het tandvlees en het bot worden geplaatst om de regeneratie van verloren bot te bevorderen.

• Gebruik van bottransplantaten: bottransplantaten uit de eigen bron van de patiënt of synthetisch materiaal kunnen worden gebruikt om verloren bot te versterken of te vervangen.

3. Gingivectomie

• Deze procedure wordt uitgevoerd om geïnfecteerd of overdreven ontstoken tandvlees te verwijderen. Gingivectomie kan helpen de diepte van tandvleeszakken te verminderen en het gemakkelijker maken om thuis mondhygiëne te handhaven.

4. laserbehandeling

• Lasertechnologie kan worden gebruikt om diepe tandvleeszakken te behandelen en ontstekingen te verlichten. De Laser helpt geïnfecteerd weefsel te verwijderen met minder pijn en snellere hersteltijd.

Postoperatieve Zorg

Na een chirurgische ingreep is het belangrijk om de instructies en aanbevelingen van de tandarts voor postoperatieve zorg op te volgen, waaronder::

• Het gebruik van Aantibiotische geneesmiddelen en pijnstillers om infecties te voorkomen en pijn te verminderen na chirurgische ingrepen.

• Regelmatige bezoeken aan de tandarts voor regelmatige controle en professionele reiniging van de tanden.

• Goede mondhygiëne om een goede mondhygiëne te behouden door regelmatig je tanden te poetsen, flosdraad te gebruiken en antiseptisch mondwater om herinfectie te voorkomen.

Ondersteunende behandelingen: aanvullende behandelingen zoals het gebruik van antiseptische mondwater of het aannemen van goede mondhygiëne gewoonten thuis zijn essentieel om de infectie te beheersen en te voorkomen dat de ziekte opnieuw optreedt.

Langdurige zorg: patiënten met GAP moeten regelmatig bezoeken aan de tandarts plannen om hun toestand te controleren, regelmatig professionele tandheelkundige reinigingen uit te voeren en een goede mondhygiëne te handhaven.

De behandeling moet worden afgestemd op de toestand van het individu en omvat vaak samenwerking tussen de tandarts en de parodontoloog om de beste resultaten te bereiken bij het beheersen en beheersen van parodontale ziekten.