Auto-immune Hepatitis: definitie, symptomen, diagnose en behandeling

Auto-immune Hepatitis is een aandoening waarbij het immuunsysteem per ongeluk levercellen aanvalt, waardoor ontsteking en leverbeschadiging ontstaan. Het is een chronische aandoening waarbij het lichaam antilichamen produceert die het leverweefsel aanvallen, in tegenstelling tot hepatitis veroorzaakt door een virale infectie of alcohol. Auto-immuunhepatitis kan een aanzienlijke ontsteking van de lever veroorzaken, wat mogelijk leidt tot cirrose als het niet goed wordt behandeld.

Source Image by LJNovaScotia from Pixabay

Soorten Auto-Immune Hepatitis

Auto-immuunhepatitis wordt onderverdeeld in typen op basis van het profiel van antilichamen in het bloed en hun klinische kenmerken:

1. Auto-Immune Hepatitis Type 1:

   • Beschrijving: Dit is de meest voorkomende vorm van auto-immune hepatitis. Het wordt meestal geassocieerd met antinucleaire antilichamen (ANA) en anti-smooth muscle antilichamen (SMA).
   • Criteria: patiënten vertonen vaak hoge niveaus van ANA en SMA in bloedonderzoeken.

2. Auto-Immune Hepatitis Type 2:

   • Omschrijving: zeldzaam en vaker voor bij kinderen. Bekend als anti-lever nier microsomale type 1 (LKM-1) antilichamen.
   • Criteria: patiënten vertonen vaak hoge niveaus van MFI-1 in bloedonderzoeken.

3. Auto-Immune Hepatitis Type 3:

   • Beschrijving: een zeldzamer type en voldoet mogelijk niet aan de criteria van Type 1 of type 2. Bekend als anti-oplosbare leverantigeen (SLA) antilichamen of anti-lever-pancreas antigeen (LPA) antilichamen.
   • Criteria: de patiënt vertoont SLA-of LPA-antilichamen.

Oorzaken Van Auto-Immune Hepatitis

De exacte oorzaken van auto-immuunhepatitis zijn nog niet volledig bekend, maar enkele van de factoren waarvan wordt gedacht dat ze een rol spelen, zijn::

• Genetisch: er is een genetische aanleg die sommige mensen vatbaarder maakt voor auto-immune hepatitis. De aanwezigheid van bepaalde genen kan bijdragen aan immuunziekten.

• Omgevingsfactoren: virale infecties, medicijnen of milieutoxines kunnen een auto-immuunrespons veroorzaken bij gevoelige personen.

• Hormonale factoren: auto-immune Hepatitis komt vaker voor bij vrouwen dan bij mannen, wat suggereert dat hormonen een mogelijke rol spelen bij de ontwikkeling van deze aandoening.

Symptomen Van Auto-Immune Hepatitis

Symptomen van auto-immune hepatitis kunnen variëren van mild tot ernstig en zijn vaak vergelijkbaar met die van andere hepatitis. Sommige veel voorkomende symptomen zijn::

• Geelzucht: vergeling van de huid en ogen als gevolg van de ophoping van bilirubine in het bloed.
• Buikpijn: pijn of ongemak in de bovenste buikstreek.
• Vermoeidheid: je onnatuurlijk moe voelen of je constant uitgeput voelen.
• Netelroos: jeuk van de huid als gevolg van de ophoping van galzuren.
• Bleke ontlasting en donkere Urine: lichtere ontlasting en meer urine

Benaderingen Van De Behandeling Van Auto-Immune Hepatitis

Behandeling van auto-immuunhepatitis heeft tot doel ontstekingen te verminderen, de activiteit van het immuunsysteem te beheersen en verdere schade aan de lever te voorkomen. Hier zijn enkele veelgebruikte behandelingsbenaderingen:

1. - Immunosuppressieve Geneesmiddelen

Corticosteroïden

• Voorbeelden: prednison, prednisolon.
• Functie: corticosteroïden zijn ontstekingsremmende geneesmiddelen die kunnen helpen ontstekingen in de lever te verminderen door de immuunrespons van het lichaam te onderdrukken. Meestal begint de behandeling met een hoge dosis en wordt deze vervolgens geleidelijk verlaagd.
• Bijwerkingen: langdurig gebruik kan bijwerkingen veroorzaken zoals osteoporose, verhoogd risico op infectie en stemmingswisselingen.

Immunosuppressiva

• Voorbeelden: Azathioprine, mycofenolaatmofetil.
• Functie: immunosuppressiva worden gebruikt om de activiteit van het immuunsysteem te onderdrukken en de behoefte aan corticosteroïden te verminderen. Het wordt vaak gebruikt als een aanvullende therapie of als alternatief als corticosteroïden slecht worden verdragen of niet effectief zijn.
• Bijwerkingen: mogelijke bijwerkingen zijn het risico op infectie, indigestie en mogelijke toxiciteit voor bloedcellen.

2. Specifieke Behandeling

Medicijnen om symptomen te beheersen

• Antihistaminica: om jeuk te verminderen in geval van pruritus (netelroos) als een symptoom van auto-immuunhepatitis.
• Cholesterolverlagende geneesmiddelen: om cholesterol-en galzuurniveaus te beheren in geval van bijbehorende aandoeningen.

Biologische Therapie

• Voorbeeld: het wordt nog niet vaak gebruikt voor auto-immuunhepatitis, maar sommige biologische therapieën kunnen worden bestudeerd.
• Functie: deze therapie richt zich op specifieke delen van het immuunsysteem.

3. Controle en dosisaanpassing

Regelmatige Monitoring

• Laboratoriumtests: regelmatige controle van leverenzym -, bilirubine-en auto-immuunantilichaamspiegels om de respons op de behandeling te beoordelen en de doses van het geneesmiddel aan te passen.
• Evaluatie van de leverfunctie: periodieke tests om leverbeschadiging en progressie van fibrose of cirrose te controleren.

dosisaanpassing

• Doktersconsultatie: op basis van testresultaten en respons op de therapie moet de dosis medicatie mogelijk worden aangepast om een optimale balans te bereiken tussen het beheersen van ontstekingen en het minimaliseren van bijwerkingen.

4. Veranderingen in levensstijl en dieet

Gezond Dieet

• Functie: het eten van een uitgebalanceerd dieet dat de gezondheid van de lever ondersteunt, kan helpen de belasting van de lever te verminderen en de effectiviteit van de behandeling te verhogen.
• Tip: Vermijd alcohol, vet voedsel en voedingsmiddelen die de gezondheid van de lever kunnen verergeren.

gewichtscontrole

• Functie: het handhaven van een ideaal lichaamsgewicht kan het risico op verdere levercomplicaties verminderen en de algehele gezondheid ondersteunen.

5. Behandeling van complicaties

Behandeling van cirrose en andere complicaties

• Functie: als auto-immune hepatitis cirrose of andere complicaties veroorzaakt, kan aanvullende behandeling nodig zijn om het probleem te behandelen.
• Behandeling: dit kan het beheer van complicaties zoals portale hypertensie, slokdarmvarices en peritonitis omvatten.

levertransplantatie

• Indicaties: in ernstige gevallen, waar leverschade niet kan worden hersteld met behandeling, kan een levertransplantatie noodzakelijk zijn.
• Proces: evaluatie voor een transplantatie omvat een grondig onderzoek en de zoektocht naar een geschikte leverdonor.

Nuttige supplementen voor auto-immune Hepatitis

Antioxidant Supplementen

• Vitamine E

  • Functie: vitamine E is een antioxidant die helpt levercellen te beschermen tegen oxidatieve schade. Sommige studies suggereren dat vitamine E gunstig kan zijn bij patiënten met auto-immuunhepatitis, vooral in gevallen waarin oxidatieve ontsteking een rol speelt.
  • Dosering: meestal wordt een dosis van ongeveer 400 IE per dag aanbevolen, maar de specifieke dosering moet worden geraadpleegd met een arts.

• Vitamine C

  • Functie: vitamine C functioneert ook als een antioxidant en kan helpen oxidatieve stress op de lever te verminderen. Vitamine C kan helpen het immuunsysteem te ondersteunen en celschade te herstellen.
  • Dosering: doses variëren over het algemeen van 500 mg tot 1000 mg per dag.

Omega-3 Vetzuur Supplementen

• Functie: omega-3 vetzuren, aanwezig in visolie, hebben ontstekingsremmende eigenschappen die kunnen helpen ontstekingen in de lever te verminderen. Het kan ook helpen de bijwerkingen van ontstekingen veroorzaakt door auto-immuunziekten te verminderen.
• Dosering: een gemeenschappelijke dosis is 1.000 mg tot 3.000 mg per dag.

Vitamine D-Supplementen

• Functie: vitamine D speelt een belangrijke rol in de gezondheid van het immuunsysteem en kan helpen bij het reguleren van immuunresponsen. Vitamine D-deficiëntie komt vaak voor bij patiënten met lever-en auto-immuunziekten.
• Dosering: de dosis van suppletie kan variëren afhankelijk van de mate van vitamine D-tekort, maar varieert meestal van 1.000 IE tot 2.000 IE per dag. Het controleren van het niveau van vitamine D in het bloed wordt aanbevolen voordat met suppletie wordt begonnen.

Silymarine (Mariadistel)

• Functie: silymarine, een extract van de mariadistelplant, staat bekend om zijn leverbeschermende en antioxiderende eigenschappen. Het kan helpen de leverfunctie te ondersteunen en ontstekingen te verminderen.
• Dosering: een gebruikelijke dosis is 200 mg tot 400 mg tweemaal daags.

Zink Supplementen

• Functie: zink speelt een rol in de immuunfunctie en de gezondheid van de lever. Zinktekort kan het herstel en de werking van de lever nadelig beïnvloeden.
• Dosering: een gebruikelijke dosis is 15 mg tot 30 mg per dag, maar het is belangrijk om de aanbevolen dosis niet te overschrijden, omdat te veel zink bijwerkingen kan veroorzaken.

Probiotische Supplementen

• Functie: probiotica kunnen helpen de gezondheid van het spijsverteringsstelsel en het evenwicht van de darmmicrobiota te ondersteunen, wat kan bijdragen aan de algehele gezondheid van de lever. Een goede balans van darmmicrobiota kan ook helpen systemische ontstekingen te verminderen.
• Dosering: dosering varieert afhankelijk van het type probioticum, maar over het algemeen is 1 tot 10 miljard CFU (kolonievormende eenheden) per dag de vaak aanbevolen dosis.

Supplementen kunnen deel uitmaken van een holistische benadering bij het behandelen van auto-immuunhepatitis, maar ze zijn geen vervanging voor voorgeschreven medische behandeling. Supplementen zoals vitamine E, vitamine C, visolie, vitamine D, silymarine, zink en probiotica kunnen extra voordelen bieden door de gezondheid van de lever te ondersteunen en ontstekingen te verminderen. Het gebruik van supplementen moet echter onder medisch toezicht worden gedaan om een optimale veiligheid en effectiviteit te garanderen.